Poehoe, dat valt nog niet mee. De materie beheersen is één, maar de kennis overdragen op een groep van 42 Bhutanen is andere koek. We hebben nu twee volle weken gedoceerd (na een zeer intensieve introductieweek) en er gaat héél veel tijd zitten in de voorbereiding. Ieder lesuur sta je weer voor de groep en moet je weten wat je gaat doen (theorie overbrengen, filmpjes tonen, groepsopdrachten uitdelen, assignments uitleggen, etc.). Voor Maaike is het een extra handicap dat Bhutaans Contract Law niet haar specialiteit is ;-). Voor ons alletwee geldt dat er geen draaiboek klaarligt, en de modules van scratch moeten worden opgebouwd. Het lesgeven vergt ons zoveel energie dat we het bijna nog drukker hebben dan in Maastricht! Met de derde lesweek in het verschiet beginnen we er wel een ritme in te vinden én het lukt ons om de weekends helemaal vrij te houden.
Daar komt bij dat veel studenten slecht verstaanbaar zijn (ze zijn verlegen en spreken zacht; hun Engels heeft een nog sterker accent dan dat van Indiers) en er is een groot niveauverschil binnen de groep (sommigen zijn echt pienter, mondig, en gemotiveerd, maar een groot deel kan niet hoofrekenen, heeft geen idee waarom ze hier studeren, en snapt de eenvoudigste economische/juridische definities niet).
Maar Maaike en ik zijn allebei goed gemotiveerd om onze studenten zoveel mogelijk kennis én vaardigheden bij te brengen. Het is apart hoe snel je je verantwoordelijk voelt voor deze ‘kinderen’. We verrijken het onderwijs met PGO elementen en laten alle studenten meerdere presentaties geven. Al met al is het voor ons een enorm leerzame ervaring, ook al bevinden we ons ver uit onze comfort zone.
We hebben nog geen foto’s in de klas genomen maar onderstaande kiekjes geven de sfeer op RTC redelijk goed weer. Alle studenten dragen verplicht de traditionele Gho (mannen) of Kira (vrouwen).
hallo, ja het zal niet gemakkelijk zijn. hun engels zal niet volmaakt zijn en ik denk dat er bij jullie ook nog wel een aantal hiaten zijn waarbij je moet zoeken naar het juiste woord of het zien te omschrijven. in ieder geval weet ik nu wat de ttraditionele dracht is , de gho en de kira ik ben ook heel benieuwd hoe jullie er uit zullen zien bij het bezoek van dekoning.
hoe gaat het met de kinderen .hebben ze al contacten buiten de school om met lokale bewoners. spelen ze daar mee? en wat op school zijn er nog diepere contacten als alleen maar op school?
en jullie al contact gemaakt met the locals?
laat maar eens weten
gr.+liefs ine en joep
Hallo allemaal,
Wat geweldig om jullie verhalen te lezen en de foto’s te zien. Jules mist Raf al… Hij vond het heel leuk om de tas te zien! Misschien binnenkort eens skypen? Veel liefs van Bas, Mariette, Man, Jules en Cathalijne
Wat ziet Fien er elegant en charmant uit! Is heel wat anders dan een versleten spijkerbroek.
“Puun’,
bompa