Een jaar geleden zijn we in Maastricht in contact gekomen met Kharma Lhaden uit Bhutan en studente van MSM (Maastricht School of Management). Ze is een keer bij ons komen eten en we hebben samen met haar nog een dag bezocht van de Stichting “Vrienden van Bhutan” om op die manier meer te weten te komen over het land waar we voor een half jaar heen zouden gaan. Inmiddels woont Kharma weer in Bhutan, in een dorpje vlakbij Paro om precies te zijn. Dit weekend zijn we bij haar thuis op bezoek geweest.
We vielen met onze neuzen in de boter want er vond net die dag een jaarlijks ritueel plaats om het huis te reinigen van boze geesten en om onheil af te wenden. Zo’n vijf monniken zitten van ’s ochtends tot ’s avonds in hun huis te “sjanten” en muziek te maken in een speciaal daarvoor bestemde ruimte (ieder huis heeft hier een eigen ruimte met een altaar). De aanwezige familie gaat die dag gewoon verder met wat ze anders ook doen. Alsof de loodgieter even langskomt om het een en ander te herstellen. En aan het eind van de dag krijgen ze keurig betaald. Heel grappig eigenlijk.
Kharma is na een jaar Nederland/Europa nu dus weer terug in Bhutan en dat is behoorlijk wennen voor haar. Ze roemt de infrastructuur (o.a. van het openbaar vervoer), de toegankelijkheid tot vele faciliteiten, de kansen voor jongeren,… Ze wil dan ook dolgraag weer terug en dat begrijp je (deels) heel goed als je een half jaar in dit land hebt doorgebracht (o.a. erg hoge jeugdwerkeloosheid). Ze probeert nu weer een beurs van Nuffic te krijgen voor een cursus (research Methods) van drie maanden bij MSM.
Ik heb jullie berichten gezien.
Ik werd er sprakeloos van: zeer indrukwekkend!